تاریخ پژوهی مساله بررسی عدم ارضای جنسی مردان
برای بررسی تاریخچه ارضای جنسی زناشویی، نیاز است که قالب ازدواج به عنوان مقدمه و لازمه این نوع ارضای جنسی بررسی شود و نکته دیگر اینکه از آنجا که دین، تأثیر زیادی در هنجارسازی و ارزشگذاری بر اموری مانند ازدواج و خصوصاً ارضای جنسی دارد، تقسیم‌بندی بر اساس پیش از ورود اسلام به ایران و همچنین پس از آن مورد بررسی قرار می‌گیرد.
پیش از اسلام
«ازدواج یکی از قدیمیترین بنیادهای بشری است و حتی قبل از ثبت‌های موجود ما از تاریخچه اجتماعی، قانونی و مذهبی نیز وجود داشته است. تعهد به ازدواج به عنوان یک بنیاد این احساس را در افراد شدت میبخشد که ملزم به حفظ ازدواج به عنوان یک وظیفه اخلاقی و اجتماعی هستند» .
ازدواج در حال حاضر در همه جا به منظور روابط جنسی است و جامعه اینگونه روابط بین زن و شوهر را شرعی میداند و حتی حکم می‌کند که هریک از طرفین ازدواج مکلف است امیال جنسی طرف دیگر را تا اندازه‌ای اقناع کند. اما این مسئله مطرح است که آیا رابطه جنسی محدود به ازدواج بوده است یا خیر؟ یکی از شواهد اینکه موجب میشود این فرض را مدّنظر بگیریم که روابط جنسی مختص ازدواج و زندگی زناشویی بوده است، مسئله باکره بودن دختر پیش از ازدواج بوده است؛
«نمونههای متعددی از جوانان هستند که دوشیزه را ترجیح میدهند و شاید این تمایل و ترجیح از زمان قدیم شیوع داشته و منتها آرزوی یک مرد، گرفتن یک دختر است، نه زن هرزه‌گرد و این تمایل به باکره بودن دختر و عفت و پاکی اناث محققاً در محدود کردن روابط جنسی قبل از عروسی تأثیر داشته است».
اقسام ازدواج در ایران باستان
در مورد انواع پیوند زناشویی در ایران باستان گفتنی است که زن و مرد به 5 صورت و تحت عناوین: پادشاه زن، چاکر زن، ایوک زن، ستر زن و خودسر زن پیوند زناشویی می‌بستند .
پس از اسلام
دین اسلام، بیش از ادیان دیگر نگرش صحیحی نسبت به مسائل جنسی داشته است. اسلام با قواعد و هنجارهای خاص در مسئله ارضای جنسی، غریزه را از آزادی بی حدّ و حصر که منجر به ملال جنسی و انحرافات جنسی دیگر میشود، حفظ نموده و از سوی دیگر، اهمیت ویژه‌ای به ارضای جنسی داده است. احادیث و آیاتی که در این زمینه وجود دارند، یا در مورد مسئله نحوه رابطه جنسی منجر به فرزندآوری و کیفیت آن هستند و یا به مسئله حقوق جنسی زناشویی اشاره دارند که از جمله آنها می‌توان به آیه ایلاء[1] اشاره کرد.
ازدواج و رابطه جنسی در عصر پیش از پهلوی
بنابر اطلاعاتی که از سده بیستم داریم، جوانان پیش از ازدواج سکس داشتند. چنانکه هم خودارضایی می‌کردند و هم با مردها و حیوانات نزدیکی می‌کردند، با دختران نیز رابطه جنسی داشتند ؛ اما این را نمی‌توان به طور قطعی و گسترده گفت. بلکه می‌توان گفت که این روابط جنسی وجود داشته است و اینگونه نبوده که پس از ورود اسلام به ایران از بین برود.
ازدواج و رابطه جنسی در عصر پس از پهلوی
«روابط جنسی در عصر پهلوی تحت کنترل قرار گرفت تا به شکل استاندارد روابط دگرجنس‌خواهانه و در فضاهای مشخص (به ویژه اتاق خواب و روسپی‌خانه) سامان یابد». ساماندهی فاحشه خانهها، یکی از عواملی است که آزادی جنسی تا پیش از این دوران را تحت کنترل قرار داده و آن را محدود ساخته است. این امر قطعاً تأثیر بیشتری به ارضای جنسی در قالب رابطه جنسی زناشویی داشته است. به عبارتی «در عصر پهلوی دوم، روسپی‌خانه‌ها به عنوان تنها مکان قانونی انجام سکس خارج از ازدواج به رسمیت شناخته شدند» نکته دیگر بر سر مسئله چندهمسری می‌باشد که مورد قبول اسلام بوده است ولی با توجه به سطوح پنجگانه ارضای جنسی، عدم ارضای جنسی مطلوب می‌باشد. با این حال، آمار نشان می‌دهد که تا سال 1355، تنها حدود 8/2 درصد مردان دو یا چند همسر داشتهاند؛ اما این آمار از سال 1371 افزایش داشته است ؛ پس حتی اگر بتوان مسئله تحت کنترل قرار گرفتن ارضای جنسی خارج از قالب ازدواج را در این دوران، وجهی نسبتاً مثبت تلقی کرد، اما مسئله چندهمسری همچنان یکی از ارضاهای جنسی نامطلوب می‌باشد که البته آمار آن چندان زیاد نبوده است.
[1] سوره بقره: آیه 226.
