گزینه های سیاست خارجی ایران در برابر تحریم های جدید آمریکا
در طول سالیان پس از پیروزی انقلاب اسلامی تحریم های متعدد و متنوعی بر جمهوری اسلامی ایران تحمیل شده است. بخش زیادی از این تحریم ها توسط ایالات متحده آمریکا وضع و اجرا شده که این امر، ریشه در تخاصم تاریخی آمریکا نسبت به ایران دارد.

در طول سالیان پس از پیروزی انقلاب اسلامی تحریم های متعدد و متنوعی بر جمهوری اسلامی ایران تحمیل شده است. بخش زیادی از این تحریم ها توسط ایالات متحده آمریکا وضع و اجرا شده که این امر، ریشه در تخاصم تاریخی آمریکا نسبت به ایران دارد. آنچه در این زمینه اهمیت دارد، بهره گیری حداکثری از گزینه هایی در سیاست خارجی است که بتواند آثار این تحریم ها را به حداقل رسانده و ایران را در برابر آن ها ایمن کند.
طی روزهای اخیر (۶ اسفند ۱۴۰۳) وزارت خزانه داری آمریکا اعلام کرده است که دفتر کنترل دارایی های خارجی وزارت خزانه داری (OFAC) و وزارت امور خارجه آمریکا، تحریم هایی را علیه بیش از ۳۰ شخص و کشتی در حوزه های متعدد به دلیل نقش آنها در واسطه گری فروش و حمل و نقل فرآورده های نفتی ایران وضع کردند. اسکات بسنت، وزیر خزانه داری آمریکا در این زمینه اظهار می کند: ایران برای تسهیل فروش نفت و تأمین مالی فعالیت های بی ثبات کننده خود، به شبکه پنهانی از کشتی ها و دلالان متکی است. آمریکا از تمام ابزارهای در اختیار خود برای هدف قرار دادن تمام بخش های زنجیره تأمین نفت ایران استفاده خواهد کرد و هر کسی که با نفت ایران معامله می کند، خود را در معرض خطر تحریم های قابل توجهی قرار می دهد (خبرگزاری ایرنا به نشانی www.irna.ir، تحریم های جدید نفتی آمریکا علیه ایران به عنوان بخشی از کارزار فشار حداکثری، مورخ 6/12/1403).
اولین گزینه در سیاست خارجی ایران بهره گیری از ظرفیت سازمان هایی مانند بریکس و شانگهای است. ویژگی این سازمان ها امکان توسعه روابط با تعداد قابل توجهی از کشورها است که می تواند در حاشیه برگزاری اجلاس رسمی صورت پذیرد. مزیت دیگر این سازمان ها امکان ایجاد ائتلاف و اتحاد در سطوح مختلف و پیرامون موضوعات متنوع با تأکید بر موضوعات اقتصادی است. اتحادها ابزاری هستند که برای مقابله با تهدیدات خارجی به وجود آمده و توزیع توانایی های نسبی را میان دولت ها دربردارند. این اتحادها در بسیاری از موارد به صورت یک سازوکار تعادل بخش و موازنه دهنده عمل می کند (قوام، 1370: 340 و 341).
گزینه دیگری که در سیاست خارجی اهمیت دارد؛ استفاده از ظرفیت دیپلماسی اقتصادی با کشورهایی است که تمایل به همکاری با ایران دارند. به عنوان مثال می توان به اعلام آمادگی آفریقای جنوبی در زمینه توسعه همکاری های تجاری، نظامی و هسته ای با ایران اشاره کرد (خبرگزاری ایسنا به نشانی www.isna.ir، آمادگی آفریقای جنوبی برای همکاری هسته ای با ایران و روسیه، مورخ 29/11/1403). اگرچه آمریکا در این زمینه از اهرم های فشار جهت محدودکردن مناسبات اقتصادی ایران با سایر کشورها استفاده می کند؛ اما می توان با ایجاد ارزش افزوده و مزیت نسبی از یکسو و بهره گیری از ابزارهای متنوع برای ایجاد امنیت در برابر تهدیدات آمریکا از سویی دیگر، منافع ملی و مخصوصاً منافع اقتصادی را بدست آورد.
منابع:
- خبرگزاری ایرنا به نشانی irna.ir، تحریم های جدید نفتی آمریکا علیه ایران به عنوان بخشی از کارزار فشار حداکثری، کد خبر: 85761357، مورخ 6/12/1403.
- قوام، سید عبدالعلی. (1370)، اصول سیاست خارجی و سیاست بین الملل، تهران: انتشارات سمت، چاپ بیست و سوم، 1397.
- خبرگزاری ایسنا به نشانی isna.ir، آمادگی آفریقای جنوبی برای همکاری هسته ای با ایران و روسیه، کد خبر: 1403112921853، مورخ 29/11/1403.
هسته فرهنگ و مشارکت سیاسی اندیشکده